Ik wil heel even stilstaan bij het onderwerp ‘coachen’.

Laatst zat ik even te surfen op internet en het viel me opnieuw op, hoe vaak er artikels gepubliceerd worden over ‘coaching’ die het beroep ‘coach’ wel eens door de sloot durven trekken.

Wat coaches niet kunnen, wat coaches fout kunnen doen, dat er gewoon te veel coaches zijn, … enzovoort.

Ja, het klopt dat er mensen zijn die niet opgeleid zijn en zich toch coach noemen en hier denk ik dat iedereen voor zichzelf kan en mag beslissen of dit goed is of niet. 

Ja.. er zijn mensen die het hart en het verstand niet op één lijn hebben en hierdoor misschien niet altijd de juiste keuze maken… denken dat je van coaching super rijk wordt en zelfs dan is het niet aan mij om hierover te oordelen…

Ja… er zijn mensen die plots niet meer weten waar ze met hun leven heen moeten, in welke richting ze willen gaan en hoe of wat ze in de toekomst willen doen en dan ‘maar’ coach worden…alsof we het uit de kast te pakken hebben. Dat doet me wel eens pijn als ik mensen dit hoor uitspreken. 

En net dat maakt dat er heel wat stigma’s zijn rond coaching en nee, het is zeker niet altijd makkelijk om daar tegen op te boxen.

Ja…ook ik ben coach, een levensexpert met heel wat ervaring en kennis. Jaren lang werkte ik als teamcoach en ondersteunde en begeleide ik een team van ongeveer 20 mensen. Alle mensen kende ik bij naam, elke ochtend ging ik bij iedereen individueel langs en wist ik al heel snel wie wel en wie niet goed in zijn of haar vel zat.

Mijn motto is ‘levenslang leren’ en vooral evidenced based werken, wat geresulteerd heeft in heel wat opleidingen voor ik als zelfstandig coach gestart ben. Met heel wat diploma’s en certificaten op zak, weet ik wat ik wel en niet kan en verwijs ik mijn cliënten door wanneer zij een vraag hebben waarbij ik hen niet kan helpen. Want dat is wat je als coach doet, erkennen wanneer je wel of niet iemand kan helpen en doorverwijzen naar de correcte persoon. 

Als een goed opgeleide coach weet ik dat ik geen cliënten kan verder helpen met psychische aandoeningen, diepe trauma’s, daarvoor is een doorverwijzing nodig naar experten in dat vakgebied. Doe je dit toch als coach, dan hoop ik maar dat het goed komt en er niet nog meer schade aangericht wordt, want laat ons eerlijk zijn… niet iedereen zal je doorverwijzen en denken aan de euro’s en je wel ‘proberen’ verder te helpen. 

Mijn missie als coach is mensen begeleiden en ondersteunen, bouwen aan een leven waarin rust en balans een plaats krijgt in de chaos en jij mag ‘zijn’. 

Mijn begeleiding vertrekt altijd vanuit de vraag of wens van de cliënt, ik ondersteun en begeleid vanuit mijn ervaring, dit altijd vanuit het hart dat in één lijn loopt met het verstand.